”მოდი პირდაპირ ვთქვათ, თავად 124-ია დამნაშავე,” - ბრაზობს ლეო და ხელის ერთი მოძრაობით მიმითითებს: ”ნახეთ, რამდენი პლასტმასია!” თუმცა მერე დასძენს: ”აი, აქ კი, მადლობა ღმერთს, ყველაფერი წესრიგშია. ფოლადი, მეგობარო! ქრომირებული. ანუ, ”დაიმლერი” რა,” - ამას რომ ამბობს, ლეოს ეცინება და თავის 30 წლის ”მერსედესის” სავარძლიდან მტვერს ბერტყავს.
საჭე, რომელსაც კაცის ხელი 1000-ჯერაც კი არ
ეს ისტორია 1985 წელს, ბავარიაში, უფრო სწორად კი მიტერრორბახში დაიწყო. ”ლანც ლეოს”, რომელსაც სინამდვილეში ლეონარდ შპეერი ჰქვია და 1941 წელსაა დაბადებული, Mercedes 300 D ჰყავდა (W123). თუმცა ამ მანქანის საუკეთესო დღეები უკვე წარსული იყო, რადგან 5-ცილინდრიანს 250 000 კილომეტრი ჰქონდა უკან მოტოვებული და აქაიქ ჟანგიც შეჰპარვოდა. ჰოდა, ცხადი იყო, რომ ლეოს ახალი ”ბენცი” სჭირდებოდა.
როცა W123-ის შემცვლელი W124 გამოვიდა, ტრადიციონალისტი ლეო თავიდან უკმაყოფილო იყო, რადგან იმ დროისთვის თანამედროვე პლასტმასები დიდად გულზე არ ეხატებოდა. თუმცა მაღაზიაში დაარწმუნეს, ამ მანქანაზე ძალიან დიდი მოთხოვნაა და მერე რიგებში მოგიწევს დგომაო.
კარგად დააკვირდით 240 D-ს გარბენს: სულ 30 კილომეტრი აქვს გავლილი და აქედან ლეომ 24,8 კილომეტრი გაატარა
ლეომ მაშინვე ბანკს მიაშურა, თავის დანაზოგს კრედიტიც დაუმატა, სახლში ცოლის, ტრაუდლის ქოქოლასაც გაუძლო და განაცხადი შეავსო: 240 D, წითელი, ელექტროსარკეებით, აუდიოსისტემით, ცენტრალური საკეტით. ახალი სედანიც მოჰგვარეს, მაგრამ რაკი ლეოს ჯერ თავისი 300-ის ჩაბარება არ სურდა, ახალთახალი ”მერსედესი”, რომელშიც მაშინ 34 900 მარკა გადაიხადა, თავიდან შოურუმში დატოვა.
გავიდა წლები. 1992 წელს მისი 300 D ჯერ კიდევ მხნედ გამოიყურებოდა, აი, დარეზერვებული ”ბენცი” კი შოურუმში აღარ დაიტოვეს. ლეომ მანქანა ჯერ ევაკუატორით წაიყვანა, მეორე დღეს კი, 24,8 კილომეტრი უკვე თავად გაიარა. აი, ასე მიაღწია ამ მანქანის გარბენმა 000030 კილომეტრს. ლეო ამბობს, რომ ახლაც გუშინდელივით ახსოვს, როგორ სიამოვნებდა მაშინ 7 წლის ”მერსედესის” მართვა, რომელიც იმ მომენტში თავის პირველ კილომეტრებს გადიოდა. თუმცა ლეომ მაშინ ჯერ კიდევ არ იცოდა, რომ 240 D-სთვის ის კილომეტრები უკანასკნელი იქნებოდა. ისევე, როგორც არ იცოდა, კიდევ რა რესურსი ჰქონდა თავის 300 D-ს. 2012 წელს მის ანგარიშზე უკვე 400 000 კილომეტრი გახლდათ და სწორედ ეს აღმოჩნდა მისი საზღვარი.
ძრავა ისე გამოიყურება, როგორც 30 წლის წინათ
სიბერე მხოლოდ გადაცემათა კოლოფის ბერკეტს ეტყობა
ობობის ქსელი მისაბმელის კაუჭზე
2009 წლიდან 240 D უკვე საკუთარ ფარეხში ეყენა. ”მიუხედავად იმისა, რომ მთელი ამ ხნის განმავლობაში მხოლოდ ერთხელ ვმართე და ისიც ფაქტობრივად იძულებით, მისი გასხვისება არც მიფიქრია. ამ მანქანის მიმართ სენტიმენტალური გრძნობა მაქვს,” - ამბობს ლეო. ”ეგ სიჯიუტე უფროა,” - უსწორებს შვილი კრისტიანი. 2014 წელს მამაშვილი ძველი ავტომობილების კლუბში გაწევრიანდნენ და როგორც კი თავიანთი ”მერსედესის” ფოტოები და მონაცემები დადეს, ტელეფონი არ უჩერდებოოდათ - ”ორ საათში 200-მა კაცმა მაინც დარეკა. ერთსა და იმავეს მეუბნებოდნენ, ბოლო ფასი გვითხარიო.” ამის შემდეგ ფოტოები მაშინვე წაშალეს.
ასე და ამგვარად, 30 წლის ”მერსედესი” ჯერ კიდევ ელოდება თავის პირველ რეალურ მფლობელს. ”მაინც რამდენად გაყიდდით?” - ვეკითხები ლეოს. ”30 მილიონად!” - მეჩრება კრისტიანი. ”ცოტა ბევრი ხომ არ არის?” - ვუღიმი. ”123-ებში, რომლებსაც 60 000 კილომეტრი აქვთ გავლილი, 20 000 ევროს ითხოვენ,” - მეუბნება ლეო. ასეა, მიტერრორბახში ვერავის გაასულელებ. ბავარიული ეშმაკობა მოსდევთ.
ვოლფგანგ ბლაუბე
ლეონარდ შპეერი ათწლეულების განმავლობაში მხოლოდ დიზელისძრავიანი ”დაიმლერებით” დადიოდა. ჯერ 200 D ჰყავდა, მერე Mercedes /8, მერე W123... ლეოს Mercedes 240 D-ს წიგნი, რა თქმა უნდა, ცარიელია
ასევე დაგაინტერესებთ:
ერთი დღე ნახევარმილიონიან მერსედეს-მაიბახში
60-იანი წლების ლეგენდარული კუპე:
Mercedes 250 SE Coupé
როლს-როისიდან საფლავში - ძვირადღირებული გასვენება
ქართულ-ამერიკული მუსტანგი
რუსებმა ძველი ვოლგა პორშესთან ”შეაჯვარეს”...
